بگذار كه دور از رخت اى يار بميرمl

يكره بگذر بر من و بگذار بميرم

l

ميرم به قفس بهتر از آنست كه در باغ

از طعنه مرغان گرفتار بميرم

l

گفتى بتو گر بگذرم از شوق بميرى

قربان سرت بگذر و بگذار بميرم

l

ديوار و در كوى تو باشد بنظر كاش

بى روى تو چون روى به ديوار بميرم

l

هر مشكلى آسان شود از مستى و ترسم

ساغر شودم خالى و هشيار بميرم

l

من ميرم و از زارى من آگهى اش نيست

يارب كه دعا كرد چنين زار بميرم

l

با اين همه حسرت به قفس زيستم اما

آيد چو گل از باغ به بازار بميرم

l

خارم مشكن در جگر از بوى گل اى باد

بگذار كه از حسرت گلزار بميرم

l

بر سر زهما سايه ام افتاد «صباحى»

باشد كه درآن سايه ديوار بميرم

l

l

صباحى بيدگلى كاشانى